T-armatuurmotor

De naam van dit motortype is afgeleid van de T-vorm van het metalen, ferromagnetische lichaam waar de wikkeling op wordt aangebracht. Dit ontwerp heeft diverse nadelen ten opzichte van kernloze motoren. Omdat deze motoren echter relatief goedkoop kunnen worden gebouwd, is dit het meest voorkomende type aandrijving in speelgoed en andere micromotoren voor de massaproductie.

Dit zijn de belangrijkste technische nadelen van een T-armatuurmotor:

• De haalbare dynamiek is beperkt door de massa van de rotor en de bijbehorende traagheid.
• De T-vormige polen hebben magnetische voorkeursposities, die de rotor zonder tegenmaatregelen vanzelf aan zou nemen. Zelfs kleine cogging-koppels verstoren de regelmatige loop van de motor. Dit wordt ook wel rimpelkoppel genoemd.
• Omdat de metalen basis voor de wikkeling in het magnetische veld van de stator draait, worden hierin elektrische spanningen gegenereerd die stromen veroorzaken. Deze op zichzelf staande ladingsverplaatsingen worden wervelstromen genoemd. Ze veroorzaken stroomwarmteverliezen en verwarmen de spoelkern. Energie wordt dus omgezet in warmte, en niet in koppel. Daarom worden spoelkernen gemaakt van afzonderlijke platen, zodat de elektrische geleiding lager wordt en de wervelstromen in de asrichting worden beperkt.

Ondanks deze nadelen wordt dit motortype steeds vaker toegepast in de industrie. Met moderne materialen, nieuwe technologische ontwikkelingen en optimalisatie kunnen inmiddels veel van de nadelen ondervangen worden. Het ontwerp wordt vooral toegepast met meerpolige motoren en als directe aandrijving, bijvoorbeeld als borstelloze platte DC-motor met externe rotortechnologie.

In toepassingen waar de nadelen van een T-armatuurmotor ongewenst zijn, kunnen klokankermotoren een goede optie zijn.